Lin pakt haar tas weer in….
Door: Linda
Blijf op de hoogte en volg Linda
07 Mei 2010 | Kenia, Nairobi
02/05/2010
Dit weekend staat er leuk uitje gepland om vrienden thuis in “the rift valley” op te zoeken. Bij gebrek aan beter zoek ik een gigantische vrachtwagen uit die zijn tocht naar beneden vind. Samen met nog 50 Kenianen vliegen we van de ene naar de andere kant in de laadbak. Bij de 16de bocht krijg ik instructies om uit de laadbak te springen en word ik hartelijk uitgezwaaid. Wat is het hier toch fantastisch mooi, wat hou ik toch van dit land en wat ga ik dit straks toch gigantisch missen…de mensen en het landschap van Kenia blijven me maar verassen en ik krijg er echt nooit genoeg van! De hutjes zijn her en der verspreid in de gigantische bergen, het maïs dat op dit moment zeker 2 meter hoog staat, het uitzicht zover als je maar wilt kijken, de kronkelige modderige paadjes. Die avond breng ik door met de hele familie, die me maar blijven aanraken en knijpen..”auw, ja dat doet bij mij ook pijn”. Flinke discussies worden gestart omdat ze zo verbaast zijn dat het bloed niet uit mijn armen spuit, hoe is het toch mogelijk dat ik zo wit ben, mijn huid moet wel heel dun zijn. En dan maar niet te spreken van mijn haar..ik had de moeite eigenlijk niet hoeven te nemen om het van te voren te wassen. De nacht breng ik door in een hutje van koeienpoep en gras, een zeer leuke ervaring, ondanks dat ik het bed deel met 12 kinderen, die ik het gehele weekend aan mijn armen en benen heb hangen, en midden in de nacht gigantisch nodig moet plassen en een km door de koeienstront moet lopen om ‘het gat’ te bereiken. Die ochtend extra lang over mijn ‘douche’ gedaan, met een emmertje water achter een paar houten planken vanwaar ik de zonsopgang in de bergen aanschouw…PRACHTIG!!
06/05/2010
De verloskamer werd deze afgelopen weken druk bezocht en af en toe waren er bedden en materialen te kort..dan maar..euh... als verloskundige in Afrika moet je soms zeer snel met alternatieve oplossingen komen, want voor je het weet heb je een kindje in je handen.
07/05/2010
Het is zover…met een zéér voldaan en tevreden gevoel heb ik mijn allerallerallerlaatste stage afgesloten. Helaas ontbraken de speechen en de tranen niet. Wanneer een Keniaan het woord krijgt ga er dan gerust maar voor zitten en dit keer heb ik niet eens geprobeerd de tranen tegen te houden. Wat heb ik het hier ongelooflijk naar mijn zin gehad en gehoopt dat er geen einde aan zou komen…3 maanden zijn voorbij gevlogen en waren veel te kort. Zóveel ervaringen rijker, zóveel onvoorstelbare situaties, zóveel bevallingen (70 Keniaanse Lindaatjes!!), zóveel slapeloze nachten, zóveel vriendschappen, zóveel bijzondere mensen ontmoet, zóveel gastvrijheid, zóveel gelachen, zóveel kruipende, springende en vliegende ‘dingen’ vermoord, …
Maar…voordat ik terugkeer naar de realiteit, afstudeer-, examenstress, mijn lieve vriendjes én niet te vergeten een waanzinnige baan (jaja…de thuisverloskunde in Nederland), ga ik eerst nog een volle week genieten van het reizen, de Afrikaanse cultuur en vrienden. Helaas is het regenseizoen nu echt aangebroken en daarom zullen mijn paraplu en ik de komende week her en der te vinden zijn in Kenia.
Ik weet nog niet wanneer…maar één ding is zeker en staat voor 600% vast, er volgt absoluut een verloskunde in Afrika part II !!! So stay tuned for more adventures…
Bedankt voor het meereizen, alle ontzettend leuke reacties deze afgelopen maanden en tot zeer snel…..
Dikke x
Dit weekend staat er leuk uitje gepland om vrienden thuis in “the rift valley” op te zoeken. Bij gebrek aan beter zoek ik een gigantische vrachtwagen uit die zijn tocht naar beneden vind. Samen met nog 50 Kenianen vliegen we van de ene naar de andere kant in de laadbak. Bij de 16de bocht krijg ik instructies om uit de laadbak te springen en word ik hartelijk uitgezwaaid. Wat is het hier toch fantastisch mooi, wat hou ik toch van dit land en wat ga ik dit straks toch gigantisch missen…de mensen en het landschap van Kenia blijven me maar verassen en ik krijg er echt nooit genoeg van! De hutjes zijn her en der verspreid in de gigantische bergen, het maïs dat op dit moment zeker 2 meter hoog staat, het uitzicht zover als je maar wilt kijken, de kronkelige modderige paadjes. Die avond breng ik door met de hele familie, die me maar blijven aanraken en knijpen..”auw, ja dat doet bij mij ook pijn”. Flinke discussies worden gestart omdat ze zo verbaast zijn dat het bloed niet uit mijn armen spuit, hoe is het toch mogelijk dat ik zo wit ben, mijn huid moet wel heel dun zijn. En dan maar niet te spreken van mijn haar..ik had de moeite eigenlijk niet hoeven te nemen om het van te voren te wassen. De nacht breng ik door in een hutje van koeienpoep en gras, een zeer leuke ervaring, ondanks dat ik het bed deel met 12 kinderen, die ik het gehele weekend aan mijn armen en benen heb hangen, en midden in de nacht gigantisch nodig moet plassen en een km door de koeienstront moet lopen om ‘het gat’ te bereiken. Die ochtend extra lang over mijn ‘douche’ gedaan, met een emmertje water achter een paar houten planken vanwaar ik de zonsopgang in de bergen aanschouw…PRACHTIG!!
06/05/2010
De verloskamer werd deze afgelopen weken druk bezocht en af en toe waren er bedden en materialen te kort..dan maar..euh... als verloskundige in Afrika moet je soms zeer snel met alternatieve oplossingen komen, want voor je het weet heb je een kindje in je handen.
07/05/2010
Het is zover…met een zéér voldaan en tevreden gevoel heb ik mijn allerallerallerlaatste stage afgesloten. Helaas ontbraken de speechen en de tranen niet. Wanneer een Keniaan het woord krijgt ga er dan gerust maar voor zitten en dit keer heb ik niet eens geprobeerd de tranen tegen te houden. Wat heb ik het hier ongelooflijk naar mijn zin gehad en gehoopt dat er geen einde aan zou komen…3 maanden zijn voorbij gevlogen en waren veel te kort. Zóveel ervaringen rijker, zóveel onvoorstelbare situaties, zóveel bevallingen (70 Keniaanse Lindaatjes!!), zóveel slapeloze nachten, zóveel vriendschappen, zóveel bijzondere mensen ontmoet, zóveel gastvrijheid, zóveel gelachen, zóveel kruipende, springende en vliegende ‘dingen’ vermoord, …
Maar…voordat ik terugkeer naar de realiteit, afstudeer-, examenstress, mijn lieve vriendjes én niet te vergeten een waanzinnige baan (jaja…de thuisverloskunde in Nederland), ga ik eerst nog een volle week genieten van het reizen, de Afrikaanse cultuur en vrienden. Helaas is het regenseizoen nu echt aangebroken en daarom zullen mijn paraplu en ik de komende week her en der te vinden zijn in Kenia.
Ik weet nog niet wanneer…maar één ding is zeker en staat voor 600% vast, er volgt absoluut een verloskunde in Afrika part II !!! So stay tuned for more adventures…
Bedankt voor het meereizen, alle ontzettend leuke reacties deze afgelopen maanden en tot zeer snel…..
Dikke x
-
07 Mei 2010 - 15:29
Suus:
Lieve Lieve Linda
Wat heb ik toch genoten van je spannende verhalen.Meid,je hebt het voor elkaar en het is je gelukt.Het zal wel weer wennen zijn om dan weer naar Nederland te gaan maarja,er is een tijd van komen en gaan.Ik zelf sta ook voor de keuze van zal ik terug gaan naar Nederland of zal ik blijven.Ik zit nu 6 jaar in Spanje,en ik ben er nog niet uit.Ik hoop je snel weer een keer te spreken over van alles en nog wat....Groetjes vanuit Zuid-Spanje...
Suzanne Kortekaas -
07 Mei 2010 - 18:23
Marianne:
Yeah Linda komt weer terug!
Maar ik snap het helemaal hoor, het is niet te vergelijken met Nederland en je hoort daar gewoon thuis, zie dit maar als een bezoek aan ons zodat je later weer teruggaat. Ben blij je weer te zien iig!
Dus je neemt de baan in Nederland? Nou schat ik spreek je snel!
Geniet van je reis!
Dikke x! -
08 Mei 2010 - 08:06
Joan:
Wow! Met het vooruitzicht op een baan hier in Nederland nog even volop genieten van Kenia! Ik ben ontzettend blij voor je joh!
En tuurlijk ga jij terug, een tweede Kuki Gallman :)
geniet van de laatste dagen!
groetjes Joan -
09 Mei 2010 - 18:14
Tante Lida :
hoi lieverd wat een verhalen weer. nog een paar daagjes en je bent er weer. 70 bevallingen dat is toch een top prestatie helemaal super.en dan ook nog een baan in nederland.het was weer een spannend verhaal.nou lieve linda tot over een paar daagjes. xxxxx tante lida en regina. -
10 Mei 2010 - 08:39
Gerda Tol:
Oh Linda meid wat heb ik weer genoten van je verslagen, wat ben je toch een rijk mens dat je zo kan genieten ondanks de barre omstandigheden. Ik wens je heel veel succes met je afscheid en een welkom thuis weer en vooral heel veel succes met je afstuderen! Gerda Tol -
11 Mei 2010 - 05:59
Sandra:
He Linda,
Ik heb je verhalen met mijn volle aandacht gelezen, wat een avonturen heb je meegemaakt zeg! Ik kan me voorstellen dat je daar niet weg wilt...het einde is inzicht, hopelijk geen last van aswolken, anders blijf je gewoon lekker langer, haha...
Goede terugreis en heel veel succes met de laatste lootjes!
Groetjes Sandra -
13 Mei 2010 - 06:37
Ma:
Ja lief , de tijd is omgevlogen ,in 3 maanden zoveel meegemaakt en beleeft, nog een topverhaal geschreven en nu rustig aan op weg naar huis, nog 3 nachtjes slapen en dan hebben we je lekker weer hier, de appeltaart met slagroom is in de maak, haha, geniet van veilige en behouden terugreis,
Liefs Pa en Ma -
15 Mei 2010 - 20:12
Ellen Broer:
Hoi Linda,
Wat een reis heb je weer gemaakt en wat een hoop beleeft. Het zal wel weer wennen zijn thuis.
Geniet overal maar van
Groetjes,
Ellen -
20 Mei 2010 - 08:39
Margriet:
Hey Lin!
Ik ben vanmorgen eens even (met fatsoenlijk internet) voor al je reisverhalen gaan zitten, heerlijk! Nu weer lekker thuis begreep ik? Nou tot op school weer!
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
